We zijn weer thuis!

Na exact 200 dagen, 11 landen, 33.936 kilometer, 25 treinreizen, 9 bootreizen, 5 busritten, 2 keer liften en 2 vluchten landden we weer op Nederlandse bodem. In die periode beleefden we 1 huwelijksaanzoek, 2 familiebezoeken, 5 eilanden, 6 hoofdsteden, 2 retreats en 1 keer vrijwilligerswerk.

Is het fijn om terug te zijn? Jazeker, het is fijn om familie en vrienden weer te zien, weer in ons eigen bed te slapen en niet continu te hoeven bepalen waar we hierna naartoe willen. Tegelijkertijd voelt het raar. Om overal om je heen Nederlands te horen, om boterhammen te eten met de lunch, om variatie te hebben in de kleding die we dragen. Aan de ene kant is het in Nederland anders dan voorheen vanwege corona. Aan de andere kant voelt het zoals het altijd is geweest, bijna alsof we niet zeven maanden weg zijn geweest.

We kijken met een goed gevoel terug op de reis. Het was een avontuur om dagenlang in de trein te zitten in Rusland. Het was bijzonder voor Bouke om een maand in de bergen te leven en over tai chi en taoïsme te leren. Het was een gezellig weerzien met familie en vrienden in Singapore. We hebben genoten van de wijze lessen van master Gu en monnik Jiho. Van de parelwitte stranden in Zuidoost-Azië en Japan. Van de gastvrijheid van de mensen waar we verbleven. Van de mooie natuur waar we fietsten en wandelden: de bergen, bossen, stranden en meren. Van de bruisende steden die we bezochten. Van het heerlijke Aziatische eten. Van het weerzien met Marit en Jelmer in Shanghai. Van het onverwachte verblijf in Japan en de bijzondere Japanse cultuur. Van de vriendschap die we sloten met Alex en Yuki.

En we hebben genoten van elkaar. Van de tijd die we samen doorbrachten en de goede gesprekken die we hadden. Over hoe we ons leven inrichten. Hoe we de dag starten. Wat we belangrijk vinden. Met wie we omgaan. Hoe we wonen. Hoe we onze agenda invullen. Wat we eten. We hadden de ruimte voor zulke gesprekken omdat we niet alleen vakantie vierden in de klassieke zin van het woord. We kozen er bewust voor om meerdere keren langere tijd op een plek te verblijven. Een maand bij de tai chi school van master Gu, twee weken in de boeddhistische tempel van Jiho, vier weken vrijwilligerswerk bij Alex en Yuki. De stad uit en het platteland op. Samenleven met lokale mensen, meedraaien in de lokale gemeenschap, lokale maaltijden eten. Horen en zien hoe andere culturen en religies naar de wereld kijken. Enorm waardevolle ervaringen die ons aan het denken hebben gezet.

Ervaringen die hebben bijgedragen aan de totstandkoming van de mooie plannen waar we al volop mee bezig zijn: de bouw van een tiny house, de start van een blogwebsite en een aanstaand huwelijk. Voor sommigen komen deze plannen uit de lucht vallen. Voor ons voelt het als een logisch gevolg van waar we de afgelopen jaren mee bezig zijn geweest: minimalisme, zero waste, taoïsme, bewustere keuzes maken in plaats van leven op de automatische piloot. De reis heeft deze ontwikkelingen in een stroomversnelling gebracht en ons het vertrouwen gegeven dat dit de juiste weg is voor ons.

We zien het als een avontuur. We gaan ervoor en proberen het gewoon. En als het niet lukt of niet bevalt, dan verzinnen we wel iets anders. De reis heeft bijgedragen aan deze mindset. Door de mensen die we ontmoetten, de plannen die steeds veranderden en de teleurstellingen die we hadden. Want de reis was zeker niet alleen maar leuk. We baalden enorm toen we het vliegtuig moesten pakken en onze droom om de hele reis met de trein te doen niet meer konden waarmaken. We hadden allebei wel eens een dipje. En we werden soms geconfronteerd met onze eigen zwakke plekken doordat we zo lang en intensief met elkaar omgingen. Maar elke keer kwamen we er uit. En leidde een tegenslag of teleurstelling tot iets leuks of moois.

Dit was onze laatste reisblog. We blijven wel schrijven. Op hetbewustestel.nl. Wil je op de hoogte gehouden worden van de blogs die we daar plaatsen, meld je dan onderaan de homepage aan voor de nieuwsbrief. Ook leuk: duurzaamheidswebsite hetkanwel.nl interviewde ons vorige week over onze tiny house plannen.

Voor nu: dank je wel voor het lezen! We hopen dat jullie hebben genoten. Wij hebben in ieder geval genoten van het schrijven :-)

Voor de laatste keer,

liefs van Iris en Bouke